Oude Egyptische Legenden

								

wees goedertieren voor ons, overeenkomstig de woorden van Ramses, koning
van Egypte". Zij brachten Khonsu, den duivelbanner, naar de kamer van
Bent-reshy, de kleine zuster van de koningin. En zie, er gebeurde een
wonder, want in hetzelfde oogenblik was zij gezond.
Toen sprak de geest, die in haar geweest was, tot Khonsu, den
duivelbanner: "Gij zijt gekomen in vrede, o groote God, de duivelbanner.
Bekhten is uw stad; haar volk zijn uw slaven. Ik buig voor u neder, want
ook ik ben uw slaaf. Ik wil gaan naar de plaats, vanwaar ik gekomen ben,
opdat mijn hart rust moge vinden. Maar laat de verheven Khonsu, voor dat
ik heenga, bevel geven, dat de vorst van Bekhten een dag vaststelt, die
gewijd is aan mij".
Toen hij deze woorden gehoord had, wendde Khonsu, de duivelbanner, zijn
hoofd naar den priester en zeide: "Laat de vorst van Bekhten een groot
offer brengen aan dezen geest".
De vorst van Bekhten en zijne soldaten en zijn hovelingen hoorden de
stemmen van den geest en van den god en zij sidderden en waren in de
hoogste mate verschrikt. Zij voldeden aan het bevel van den god en
maakten een groote offerande in gereedheid voor Khonsu, den
duivelbanner, en voor den geest, die het lichaam verlaten had van
Bent-reshy, de kleine zuster van de Koningin, de dochter van den vorst
van Bekhten. En zij stichtten een heiligen dag met offers en plengingen.
Zoo verliet de geest in den vorm van een Lichtend Wezen in vrede het
land Bekhten en ging heen, werwaarts het hem behaagde, zooals Khonsu, de
duivelbanner, bevolen had.
De vorst van Bekhten was blij en zijn hart was verheugd en het geheele
volk was ook verheugd, dat de geest uit Bent-reshy en uit het land
Bekhten verdreven was. Maar te midden van zijn vreugde en blijdschap
werd het hart van den vorst van Bekhten vervuld van vrees, dat de geest
zou terugkeeren en zich weer in het land vestigen, wanneer Khonsu, de
duivelbanner, vertrokken zou zijn. Hij overlegde bij zich zelf: "Ik zal
Khonsu, den duivelbanner, in Bekhten houden. Ik zal hem niet laten
terugkeeren naar Egypte". Zoo bleef Khonsu, de duivelbanner, drie jaren,
vier maanden en vijf dagen in Bekhten, want de vorst van Bekhten wilde
hem niet laten heengaan. En op het eind van dien tijd lag de vorst van
Bekhten des nachts in zijn bed te slapen en terwijl hij sliep, kreeg hij
een vizoen voor zijn oogen. Hij droomde, dat hij voor den tempel van
Khonsu, den duivelbanner, stond; de groote deuren van den tempel werden
teruggeslagen en de god trad naar buiten tusschen de deuren. Hij nam de
gedaante aan van een sperwer met gouden veeren, schoon en glanzend en
verhief zich hoog in de lucht met uitgespreide vleugels en schoot
pijlsnel voort in de richting van Egypte.
Toen de vorst van Bekhten ontwaakte, was hij buitengewoon ontsteld, want
hij vreesde den toorn der Goden. En hij zond om den priester van Khonsu,
den duivelbanner, en sprak tot hem: "De god is vervreemd van ons, hij is